Μέντα

 Μέντα






Μία μέρα καθώς η Περσεφόνη περπατούσε αμέριμνη στις όχθες του Αχέροντα, συνέλαβε τον συζυγό της Πλούτωνα να αγκαλιάζει μια νεαρή όμορφη νύμφη, τη Μίνθη... 
Εξοργισμένη με τους επίδοξους εραστές και τυφλωμένη απο τη ζήλια της μεταμόρφωσε την νύμφη σ'ένα ταπεινό βότανο με μικρά μόβ άνθη, έτσι ώστε να περνάει απαρατήρητη από όλους. 
Ο Πλούτωνας όμως τη λυπήθηκε και της χάρισε μοναδική ευωδία, προσφέροντάς της μ'αυτό τον τρόπο την αθανασία.... 
Η γνωστή μας Μέντα είναι υβρίδιο φυσικής διασταύρωσης της menta aquatica (μέντα η υδροχαρής) και menta spicata (δυόσμος) και είναι γνωστή από την πρώιμη αρχαιότητα για τις φαρμακευτικές και αποσμητικές της ιδιότητες.
Οι Έλληνες την θεωρούσαν αναζωογονητική για το μυαλό και φάρμακο για τον πονοκέφαλο (μία αντίληψη που ισχύει έως και σήμερα), οι Ρωμαίοι τη χρησιμοποιούσαν όχι μόνο στα εδέσματα αλλά και στο νερό του μπάνιου τους, ενώ οι Άραβες πίστευαν ότι είναι ισχυρό αφροδισιακό.
Οι κυριότερες δραστικές ουσίες που περιέχονται στο αιθέριο έλαιο της μέντας είναι η μενθόλη (αλκοόλη), η μενθόνη (κετόνη) και οι τανίνες.
Τα φύλλα της μέντας περιέχουν ακόμη βιταμίνες Α και C, νιασίνη (βιταμίνη Β3), μαγνήσιο και σίδηρο.
Το αιθέριο έλαιο της μέντας είναι αρωματικό, δροσιστικό, αντισηπτικό, αναλγητικό, νευροτονωτικό, αντιρρευματικό και επίσης εμποδίζει την ανάπτυξη βακτηρίων και μικροοργανισμών, βοηθά την πέψη, ανακουφίζει τον πονοκέφαλο, καταπολεμά το άγχος και την ένταση και απομακρύνει τις αρνητικές σκέψεις.
Το αιθέριο έλαιο της μέντας το χρησιμοποιούν για γαργάρες σε περιπτώσεις αμυγδαλίτιδας, ουλίτιδας και φλεγμονής στο ρινοφάρυγγα, ενώ το τσάι μέντας συνιστάται για την καταπολέμηση της δυσπεψίας και της διάρροιας ως σπασμολυτικό για να “στρώσει” το στομάχι μετά από έναν εμετό ή να καταπραΰνει τις φλεγμονές του εντέρου.
Είναι καταπραϋντικό για το βήχα, την καταρροή και για το κοινό κρυολόγημα, ενώ φημολογείται ότι βοηθά στην εύρυθμη λειτουργία του ήπατος».



http://food-isimo.blogspot.com/