Παλαιότερα τόσο στον Πόντο όσο και στα χωριά της Μακεδονίας,
σχεδόν όλες οι οικογένειες έπαιρναν μικρά γουρουνάκια,
τα μεγάλωναν και παραμονές Χριστουγέννων τα έσφαζαν,
εξασφαλίζοντας για αρκετό διάστημα κρέας και λίπος.
Για να πετύχουν όσο το δυνατόν καλύτερη πάχυνση έφτιαχναν
στενό ξύλινο κλουβί για να περιορίσουν τις κινήσεις του ζώου
και να μετατρέπεται σχεδόν όλη η τροφή σε κρέας και λίπος.
Έτσι στα πλευρά του ζώου σχηματιζόταν λίπος που πολλές φορές
το πάχος του ξεπερνούσε τους πέντε πόντους. Όταν έσφαζαν το ζώο,
το λίπος αυτό το τεμάχιζαν σε καλούπια τετράγωνα ή παραλληλόγραμμα
και το αλάτιζαν για να γίνει παστό. Αυτό το λίπος το ονόμαζαν σάλα ή σαλό
και όταν ωρίμαζε το έκοβαν σε μικρά κομμάτια και το έτρωγαν με ψωμί και τσάι συνήθως.
Επίσης το χρησιμοποιούσαν στα φαγητά σαν μαγειρικό λίπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου